Yaşadığım bir olay üzerine....

Çarşamba günü hava serince... Akşam üzeri yağmur tiseliyor. Umay'ı birkaç gündür dışarı çıkartamamıştık,  malum hava şartlarından dolayı.
Sonra o gün dedim ki eşime ve kendime; bugün kızı biraz dolaştırayım,  biraz hava alsın.... çünkü bütün gün evde olduğumuz da hem bana sarıyor hemde uyku düzeni bozuluyor. .
İşte bende dedim gibi şöyle caddeye çıkıp ordan eve döneriz hemde yürümüş hava almış oluruz.
Tabi hava bide rüzgarlı.  Böyle havalarda çıkarıyorum ki yarın öbür gün hava soğuduğunda vücudu şaşırmasın hasta olmasın.:)
Umay rüzgarla daha yeni yeni tanışıyor ve yüzüne her değdiğinde rüzgâr çok hoşuna gidiyor.  Dönerken de hem koşuyor hem gülüyor, rüzgara karşı. Tabi hep dediğim gibi onun o gözlerinde ki mutluluk , aldığı keyif beni de mutlu ediyor.
Neyse konuyu uzatmayayım.
Yanımızdan da bir anne ve erkek çocuğu geçiyor.  Birde atlamadan söyleyeyim bazen Umay kaldırımda yada gözüne kestirdiği yerde yere oturuyor ve bendn de yanına oturmamı istiyor.  Bende seve seve kimseye aldırmadan oturup oynuyoruz.  Tabi genelde çevredeki insanlara biraz garip geliyoruz ana kız ama kimin umurunda o anda kızçem çok keyf alıyor bende onunla o şekilde oynamaktan ...
Biz böyle rüzgara karşı koşarken çocuk da annesine bizi gösteriyor,  anne de öyle olmayacağını yürünemeyeceğini anlatıyor oğluna.  Sonra bakkalı ön9ne geldik, Umay kedileri seviyor  ve eğer kedi de kendini sevdirirse çok hoşuna gidiyor kahkaha atıyor. Yine bizim meşhur anne oğluna izin vermiyor.
" oğlum aşıları olmayabilir, sokak hayvanları onlar,  tırmalayabilir de vs..." gibi cümleler kuruyor.
Sonra da beni uyarıyor bende başta anlamamzlıktan geldim. Çünkü öğrendim ki sokakta konuştuğunz birine üç beş dakika da birşeyler anlatamazsınız....
Neyse eve gelirken aynı sokakta oturuyormuşuz meğer, yokuşumuzu çıkarken bana diyor ki " eğer şimdiden elinizi tutturmaya alıştırmazsanız sonra çok zorlanıyorsunuz. Hiç laf dinlemiyorlar vs... bende sadece" doğrudur" deyip yolumu değiştiriyorum. En çok o Deniz bebeğe üzüldüm.
Neden ben çocuğunun o keyifli anlarını sırfd zorla elimi tutturmak için kaçırtayım ki....
Evet önemli  birşey yolda yürürken çocuğunuzun sizin elinizi tutması ama bu durum çocuğunun çocukluğunu yaşamasına engel olmamalı. ?
Parkta da çok karşılaşıyorum böyle durumlarla.  Ve birçok anne bana diyo ki,
Ne şanslısınız çocuğunuz ne güzel mutlu mutlu oynuyor. ?.
Tabi onlara uzun uzun anlatamıyorum kızıma bir birey gibi yaklaştığımı,  evet kurallar koyduğumu ama herşeye "hayır" diyip bağırmadığımı,  herşeyi ona da anlattığımı... bazen düşmesi gerektiğini ve düştüğünde onu " şimdi be  o yeri dövücem, al sana al sana " demediğimi... düştüğünde " evet bazen düşebileceğini,  bazen canının yanabileceğini de uygun bir dille anlattığımı,  bazen sadece sarılıp öptüğümü, canının çok mu acıdığını sorduğumu... vs... liste uzar..
Elbette kabulümdür her annenin çocuğunu yetiştirme tarzı vardır çünkü bir çocuğu en iyi annesi tanır ve her bebek kendine özgün kişiliği ile doğar.
Anlamadığım, anlayamadığım hiç tanımadığı, çocuğun hiçbir huyunu bilmediği halde bir anne dışaarda gördüğü başka bir anneye nasıl bu kadar ahkam kestiğini! ?
Yanlış anlaşılmasın tecrübedir yaşamışsınızdır paylaşırsınız ama sohbetimiz vardır sizinle ... ne bileyim işte anladınız dimi demek istediğimi...
Mesela ben bizim Sevdoş'tan zamanında ( hemen parantez açayım Sevdoş kardşimin eşi) Toprak Cem'le olan ilişkisinden,  yeme içme bakımından ders aldığım, gözlemlediğim çok şey  var. Birde hep beraber olunca gözlemlemek daha kolay oluyordu. Evet yaş olarak aramızda 6 yaş var ama herşey büyüklük küçüklük değil ki. Onun anne olarak tecrübesi benden önde. Ben nasıl diyebilirim ki herşeyi ben daha iyi biliyorum diye.... vs, vs....
Ama tanımadığım kişilerin sokakata devamlı müdahele etmesinden hiç hoşlanmıyorum. Bir sürü örnek var ama uzatmayayım dimi.....
Böyle işte blog içim dökeyim dedim.  :)))

Yorumlar

  1. İyi yapmışsın , bunu bir çok anne yapıyor ve ben de sinir oluyorum . Herkesin kendine göre bir büyütme şekli var . Ay bu çocuk üşür , ay çocuk kulağıyla oynuyor kulağı ağrıyor gibi gibi ..
    öpüyorum ben siz :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen canım her anne çocuk yetiştirme şekli başka ve sürekli ahkam kesilmesi hiç hoş değil. ?.........
      Öpüyorum sizi :)

      Sil
  2. Çok haklisin Gulsahcim. Ben burada bazen bazi kadinlara" sanane be" dememek için kendimi zor tutuyorum valla.

    YanıtlaSil
  3. Seni öyle iyi anlıyorum ki Güngör'cüm. Bazı kadınlar, anneler herşeye öyle çok müdahele ediyorlar ki... Sanırsın biz kör cahil anne olduk.....
    Seni ve Deniz bebeği öpüyorum çok. "☺

    YanıtlaSil
  4. merhaba sözü geçen sevdos benim :) ya sadece kulak asmayacak evet hı hı diyip gececeksiniz herkesin cocuk yetistirme stili kendinedir evet cocuklarımız bir karakter ile doguyor ama suda kacınılmaz ki anne ve babaları olarak bizlerinde karakterleri var ve bu cocuk bizim cocugumuz hickimse ama hickimse kendi cocugunun yapısını huyunu suyunu annesinden babasından iyi bilemez net iyi günler :)

    YanıtlaSil
  5. Ahh ahh ne güzel ne doğru yazmışsın...aynı düşünüyorum..
    benim ödüm kopuyor yeni tanıştığım yada çok samimi olmadığım bir anneyle konuşurken yanlış bişi dermiyim alınır mı falan fıstık diye... ama bazı insanlar o kadar densiz oluyor ki :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hani şöyle diyeyim bence bir anneye fazla müdahele etmemek gerekir. Hele senin de yazdığın gibi fazla bir samimiyet yoksa.

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Amasya Gezisinden Kalanlar....

Nerde Kalmıştık?

Günlük, Sergi Gezisi