Ev Halleri...Dizi...Kitap....

Evde olunca anlıyorum ki dağınıklığın fazlası beni rahatsız ediyor. El ayak çekilince önce bi toparlayıp öyle keyif yapmaya geçiyorum.

Uzun zamandır aklımdaydı; camları silmek, tülleri yıkamak. Bide üstüne havalar akşam üstü ısırmaya başlayınca "yazlık-kışlık" olayına da girmem gerekti...

Geçtiğimiz hafta iki gün kendimi evimize adayıp, aklımdakileri yaptım. Her ne kadar peşi sıra yağmur yağsada temiz cam o kadar da kirlenmiyor :))) Kaldı koltuklar, haftaya koltukları da sildim miiiii üç dört ay beni götürür :)))

Kışlıklarıda çıkarttım. Zaten eskisi gibi öyle kalın kalın kazaklar, hırkalar yok. Hem mevsim değişiklikleri hem de artık evlerin daha sıcak olması ile giyecekler de hafifledi. Umay'ın zaten "yazlık-kışlık" giysisi olayı henüz yok. Bir kaç tane üstü vardı onları çıkarttım. Her mevsim yeniden kıyafet alındığını düşünürsek. 😬

Merter hala evden uzaktan eğitim ile devam ediyor derslere, kızda iki gün gidiyor... Hem iyi hem kötü... ama sonra konuşma arasında beyim dedi ki; aslında Umay içn bişey fark etmiyor. Onun kafasında "okul beş gün" olur diye bir imge yok ki... Bunu biz biliyor ve üzülüyoruz. Oysa ki Umay iki gün bile gitse gayet keyifli ve mutlu....

Sonra düşününce doğru... Bilmediği bişey için üzülmüyor, biz bildiğimiz için onun adına üzülüyoruz.....

Bunların dışında benim hayat aynı, bu da biraz can sıkıcı.... birşeyler yapmak istiyorum, harekete geçmek istiyorum ama ...ama.. hem pandemi var hem de bir tarafımda bekle diyor....

Uzun süre evde kalmak pek yaramadı..... elim kolum çoğu zaman kalkmıyor, devamlı oturup kahve içip kitap okumak isityorum ya da dizi-film izlemek....

Oysa ki hareket daha iyi biliyorum...anladım ki sadece bilmek yetmiyor,,,harekete geçmek gerek....can sıkıcı tabi bu durum.... eyleme geçmek, atalete yenilmemek gerek....

Silkelenip, haydi oturmaya mı geldik deyip eyleme geçme vakti... :)

 

 

Uzun zaman önce başladım ve bitirdim; "Gilmore Girls" dizisini. Arkadaşım önermişti ve bir solukta izledim.... öyle güzeldi ki bana göre....... Hatta ara ara Umay ile izledik ve birbirimize orada ki anne kız gibi olacağımızı söyleyip durduk. :)))))

Kasabaya, Luke'a, Rory'e ve dostluklarına hayran kala kala izledim. :)

Sonra kitabımı bitirdim :)

 

#1nobel1klasik grubumuzun ekim kitabı idi. 

Yeni basımı da olmadığından,  eğer grubumuz listesinde olmasaydı muhtemelen okuyamiyacaktim ve üzülürdüm açıkçası bu eseri okumasaydim...... Sahafta denk gelip almıştım ve iyi ki almışım.

Beyazlı Kadın, Victoria dönemi kurgusal yapıtları arasında "duygusal gerilim romanı" diye tanımlanan ve Gotik edebiyatın gerilimini, İngiliz edebiyatının psikolojik gerçekçiliğiyle kaynaştıran türün ilk örneği olarak kabul edilir. 

Hatta kitabın başında on sözde Dickens'ın bu romanı cok beğendiği,  bu tarz yazmaya çalıştığı, hayranlık derecesinde beğendiği yazıyor.

Ve okurken sizi merakınız ele geçiriyor ve devamlı okumak istiyorsunuz. 😁😊

📖📖📖📖📖📖📖📖

Roman karakterlerinin çeşitli ruhsal durumlarını aktaran çarpıcı anlatım biçeminin ustası Wilkie Collins, bu ilk romanında gotik romanlardaki dehşeti gizemli İtalyan şatolarından, Victoria dönemi İngilteresi’nin daha modern, orta sınıf evlerine taşıdı. Gotik edebiyat çoğunlukla cinayet, delilik, iki eşlilik temalarına odaklanırken Beyazlı Kadın türü romanlar, dönemin kırsal malikânelerinde olabilecek bir takım kötü niyetli emelleri ve onlara bağlı olayları aktarır. Henry James, Collins’in yapıtlarını, "Mr. Collins, gizemlerin en gizemlisini, kapımızın eşiğindeki muammayı romana kattı," diye tanımlar. Charles Dickens’ın onu taklit eden bir roman yazmaya çalışmış olması da Wilkie Collins’in ve Beyazlı Kadın’ın değerini belirtmek için yeterli sayılabilir. Collins ise kendi tarzını, "evdeki tiyatronun sırları" olarak açıklar.

 

 

"Sweet Manolias" dizisine başladım. Hatta öncesi "Emily İn Paris"i zledik. 25-30 dk bir dizi idi ve Paris'e gitmek istedim izlerken. Özellikle renk skalası ve kızın mimikleri çok tatlıydı. :)

Sonrası Sweet M. da iyi geldi. Özellikle oradaki o arkadaşlıklara hayran kaldım. Hele haftada bir "margarita gecesi" yapmaları :)

Cocukluk arkadaşlarımı özlediğimi hissettim. Evet sosyal medyadan takip ediyoruz birbirimizi ama çok koptuk. Neden tutunamadık birbirimize bilmiyorum.... Oysa ki o arkadaşlıklar gibisi belirli bir yaştan sonra zor bulunuyor.... güven, katıksız rahatlık, kendini devamlı anlatma ihtiyacı hissetmemek ve en önemlisi de "seni olduğun gibi kabul etmesi" oluyor...

Gitgide daha bir yalnızlaşıyoruz gibime geliyor..... Hayat şartları, sosyal medya ve devamlı gösterme isteği bizi bireyselleştirdiğini sanıyoruz sanırım.... Bizden sonra ki nesil gerçekten de daha farklı bakıyor olaylara, hayata ve ilişkilere...

Elbet iyi yönleride var, zamana ayak uydurmak böyle bişey demek ki diyorum kendime... 

En iyisi ben dizilerime ve kitabıma döneyim. Kızın gelmesine bir buçuk saat var, kitap okuayayım biraz.

Selamlar ; ☕🌵🌻