Satır Arası

 Geldik son haftaya.... Bu sene sıkıcı, üzücü ama aynı zamanda da dolu dolu bitiyor. Okulların tam zamanlı açılması Umay kız ve çocuklara o kadar iyi geldi ki.... Evet hastalık bitmedi, hep bi tedirginlik var lakin ruh sağlıkları için çok iyi oldu. Masa tenisini haftada üç günden beş güne çıkarttılar, hatta ilerleyen zamanlar da altı, yedi bile olabilir dedi hocası.... 😬 Umay Kızın yorumu ; anne çalışan kadınlar gibiyim. Altı gün yoğun bir pazar kalıyor bana... Diye 🙈 🤣  Bu senenin söyle bir analizini yapinca çok da iç açıcı değildi kendi adıma. Resmen bu pandemi içimi sömürdü diyebilirim. İşin garibi o en yoğun dönemler de moralim ve umudum çok yükseklerde idi. Ama son bir kaç aydır bakıyorum, o dönemin acısı şimdilerde çıkıyor.... Artık bir çok şeye bakış açım değişti, yorumlarım, duygularım çok yoğun. Hemen her şeye göz yaşım doluyor.... Neyse fazla uzatıp yeni yıla bir kaç gün kala olumsuz yazıp, konuşmayayım dimi......  Sınıftan arkadaşlarla geçen akşam yeni yıl yemeği yedik. 6

 Dün çok çok sevdiğim arkadaşımla buluştuk. Genel de Kadıköy'de buluşuyoruz. Hadi dedim  bu sefer "ben geleyim sizin o tarafa" Cadde'de buluştuk. Penguen Kitapevi'ne gittik. Kahveleri biraz acı ama ortam şahane. 😁 Yine keyifli sohbetimizi ettik. Okuduğumuz kitaplardan, yeni aldıklarımızdan ve alacaklarimizdan konuştuk. Sonra da içeri girip biraz gezindik. Kitap fiyatları dudak ucuklatıcak  cinsden....... Bizim gibi çok okuyan gruplar için zor bir süreç. Elbet sadece kitap mı? Ekonomiden bahsetmiyorum bile. Akşam eşim yemekte konuşurken, yumurta 37 TL olmuş dedi..... O zaman her gün yemeğin dedim.... Çok severse kendisi yumurtayı, bıraksanız kahvaltıda 10 tane yer.... Ben de hafta bir iki yeter.... Beş gün kızı masa tenisine goturunce artık termos bardak almak şart oldu. Yanımda kahve götürmek için. Sonuçta iki saate yakın bekliyorum. Kafeteryada, ufak kağıt bardakta kahve veya çay veriyorlar ama kesmiyor, bir de keyifli olmuyor... En azından kendim evimden demler