Ankara, Günlerden karanlık bir gün.....

Artık nasıl da mutluluklarımızı an'lık yaşar olduk...... Gülmek, sohbet etmek... Görüşürüz deyipte teröre kurban gitmek....

Dün yoğun bir gündü bizim için. Umay için alışverişe Brandium'a gittik, hadi dedik gitmişken biraz da dolaşalım. Derken akşamı buldu dönüşümüz...

Sonra benim kafamda okuduğum enfes kitabın yorumunu bu sayfalara ayzmak vardı...

Mutfaktaydım eşim " Ankara'da patlama olmuş" dediğinde... içim cız etti yine........

Şimdi hangi evin ocağının can'ı yandı acaba dedim? Ve birgün bizim başımıza da gelmeyeceği ne malum...

Evet ölüm hak, hepimizin başına gelecek. Annem " gelin girmeyen ev olurmuş da ölüm girmeyen ev olmazmış" derdi...

Ama böylesine haince bir ölüm çok acı......

Birde üstüne yayın yasağı olunca insan daha bir sinir oluyor.....

 İkidir Ankara'da oluyor patlamalar, yarın öbürgün burda olmayacağı ne malum...

Birde Doğu var içimizi yakan.... sanki iç savaştayız gibi görüntüler var hergün televizyonlar da... Sokağa çıkma yasağı, evinden barkından kopan aileler, göç yollarına düşünler....

Birde bize göç eden Suriyeliler...

Hangi birine yanmayalım.....

Evet hayat devam ediyor, bazen yine kahveli, kitaplı fotoğraflar paylaşıyoruz ama lütfen tanımadan yargılamayın..... kimse kimsenin içini, yaşadığını ve yaptığı yardımı bilemez.....

Değil mi? birde böyle tipler var; "millet orda ölüyor siz burda çakır keyif fotoğraf yayınlıyorsunuz" gibi yorumları da okuyoruz......

Başımız sağolsun Türkiyem...............................