Fark ettim ki, bazen ben....
Bu sene her şey çok hızlı ve ani oldu benim/izim için.
Acıyı da sevinici de yaşadım... Ama en çok içime yer eden, acıtan ve yanan acım oldu...😔
⏳ Fark ettim ki; eski komşularımız ile konuşamıyorum hatta Kartal'a gittiğimde gözüm hiç aramıyor onları. Eskiden" acaba eski tanıdıklardan görür müyüm?" derdim.......
⏳ Fark ettim ki; slov parçaları dinlemeyi eskisinden daha çok seviyorum ama daha az dinliyorum... içime akan yaşları sesli akıtmaya gücüm yetmiyor artık....bazen baş etmekte zorlanıyorum duygularımı...
Hala inanamıyorum,içim kabullenmekte zorlanıyor... son konuşmalarımız geliyor aklıma.. daha zaman vardı erken oldu be annem diyorum... kendimi teselli ediyorum ama bu bile canımı acıtıyor.....
Sonra da şükretmeye başlıyorum yaşadıklarımıza, geçirdiğimiz zamanlara... tevekkül ediyorum, böylece kabullenmem daha iyi oluyor... dünya böyle diyorum, bazı şeylerin yaşı yok diyorum diyorum diyorum diyorum......ağlıyorum, gülüyorum, ağlıyorum... diyorummmmm........
⏳ Fark ettim ki; uzun zamandır yüksek sesle müzik dinlemiyorum.... kızı okula bıraktıktan sonra eve döndüğüm de mümkün olduğunca sevdiğim parçaları dinliyorum... hemde son ses neredeyse...
⏳ Zamanımı çok plansız yaşıyorum ve hiçbir şeye vakit yetiremiyorum. Fark ettim ki arada programlı yaşamak iyi geliyor bedene.....
Çünkü sonrası kendime; zaman yetmiyor, hiçbir şeyi yetiştiremiyorum cümleleri dilimde..
Gerçekten de yetişemiyorum zamana..... buda canımı sıkıyor.... internette bir yazıya denk geldim... her şeyi hızlıca yapmak, yaşamak sebep oluyormuş buna( kızılderili sözlerden birinde yazıyordu sanırım, ne varsa bence Kızılderililer'de var)
⏳ Biraz sakinliğe ihtiyacım var, dinginliğe ve yavaş yaşamaya. Diyeceksiniz "ne var bu kadar hızlı yaşıyorsun?"
Oysa ki gerçekten de bende bilmiyorum. Çalışmıyorum, ev hanımıyım, benden hizmet bekleyen bir kocam da yok. Hayat müşterektir deyip birçok şeyi birlikte yapıyoruz.
Ama yinede hep bir şeyler eksik bende.... bazen soruyorum kendime... belki de yardıma ihtiyacım vardır bilmiyorum ki....
Dansa başladım bedenime ve bana iyi gelsin diye... geliyorda....
Şimdi sırada aklımda olan pilates dersleri var... birde tekrardan meditasyon yapmak istiyorum. Zihnimde ki sesleri, rüyalarımı kontrol etmem gerek yoksa bu düzensizlik beni çok rahatsız ediyor... Kendi kontrolümü kaybetmek iyi gelmiyor... sanıyorum her şeyin farkında yaşamak böyle zor işte...
Rahatsız mıyım?! değilim çünkü farkında yaşamak hayat tarzım, felsefem, öyle boş boş yaşayamam ki ben...
⏳ Fark ettim ki uzuuuunn zamandır çiçek almıyordum eve... Bir ara çok sık alıyordum oysa...
Bugün hemen çiçekçiden aldım Kasımpatılarımı.... İçime renk geldi.
İç döküş yazımı okuuğunuz için teşekkürler size de.... 💜💜💜💜
Acıyı da sevinici de yaşadım... Ama en çok içime yer eden, acıtan ve yanan acım oldu...😔
⏳ Fark ettim ki; eski komşularımız ile konuşamıyorum hatta Kartal'a gittiğimde gözüm hiç aramıyor onları. Eskiden" acaba eski tanıdıklardan görür müyüm?" derdim.......
⏳ Fark ettim ki; slov parçaları dinlemeyi eskisinden daha çok seviyorum ama daha az dinliyorum... içime akan yaşları sesli akıtmaya gücüm yetmiyor artık....bazen baş etmekte zorlanıyorum duygularımı...
Hala inanamıyorum,içim kabullenmekte zorlanıyor... son konuşmalarımız geliyor aklıma.. daha zaman vardı erken oldu be annem diyorum... kendimi teselli ediyorum ama bu bile canımı acıtıyor.....
Sonra da şükretmeye başlıyorum yaşadıklarımıza, geçirdiğimiz zamanlara... tevekkül ediyorum, böylece kabullenmem daha iyi oluyor... dünya böyle diyorum, bazı şeylerin yaşı yok diyorum diyorum diyorum diyorum......ağlıyorum, gülüyorum, ağlıyorum... diyorummmmm........
⏳ Fark ettim ki; uzun zamandır yüksek sesle müzik dinlemiyorum.... kızı okula bıraktıktan sonra eve döndüğüm de mümkün olduğunca sevdiğim parçaları dinliyorum... hemde son ses neredeyse...
⏳ Zamanımı çok plansız yaşıyorum ve hiçbir şeye vakit yetiremiyorum. Fark ettim ki arada programlı yaşamak iyi geliyor bedene.....
Çünkü sonrası kendime; zaman yetmiyor, hiçbir şeyi yetiştiremiyorum cümleleri dilimde..
Gerçekten de yetişemiyorum zamana..... buda canımı sıkıyor.... internette bir yazıya denk geldim... her şeyi hızlıca yapmak, yaşamak sebep oluyormuş buna( kızılderili sözlerden birinde yazıyordu sanırım, ne varsa bence Kızılderililer'de var)
⏳ Biraz sakinliğe ihtiyacım var, dinginliğe ve yavaş yaşamaya. Diyeceksiniz "ne var bu kadar hızlı yaşıyorsun?"
Oysa ki gerçekten de bende bilmiyorum. Çalışmıyorum, ev hanımıyım, benden hizmet bekleyen bir kocam da yok. Hayat müşterektir deyip birçok şeyi birlikte yapıyoruz.
Ama yinede hep bir şeyler eksik bende.... bazen soruyorum kendime... belki de yardıma ihtiyacım vardır bilmiyorum ki....
Dansa başladım bedenime ve bana iyi gelsin diye... geliyorda....
Şimdi sırada aklımda olan pilates dersleri var... birde tekrardan meditasyon yapmak istiyorum. Zihnimde ki sesleri, rüyalarımı kontrol etmem gerek yoksa bu düzensizlik beni çok rahatsız ediyor... Kendi kontrolümü kaybetmek iyi gelmiyor... sanıyorum her şeyin farkında yaşamak böyle zor işte...
Rahatsız mıyım?! değilim çünkü farkında yaşamak hayat tarzım, felsefem, öyle boş boş yaşayamam ki ben...
⏳ Fark ettim ki uzuuuunn zamandır çiçek almıyordum eve... Bir ara çok sık alıyordum oysa...
Bugün hemen çiçekçiden aldım Kasımpatılarımı.... İçime renk geldi.
İç döküş yazımı okuuğunuz için teşekkürler size de.... 💜💜💜💜
Farkettim ki iyi ki hayatımdasın iyi ki bana çok iyi geliyorsun :)
YanıtlaSilCanözüm, Can'ım sende iyi ki hayatımdasın, iyi ki varsın kuzum.
SilZamanı yettiremeyen ve durup durup içine dönenler kulübüne hoş geldin :) Bende bu aralar aynen böyle hissediyorum. Zaman hızla akıyor ve akşam olup da eve gittiğimde kendim için bir şey yapamadığımı fark ediyorum. İŞler, insanlar, aynı rutin sıkıcı döngü derken pek de iyi hissetmiyorum kendimi. Aynı şeyleri yazmaktan ve kendimi bir türlü düzeltememekten de çok mutsuzum ayrıca.
YanıtlaSilYine de seni öperim.
Hoşbuldum mu bilemiyorum Özlem'cim :) Hele o bilipte uygulamada zorlanma kısmı benim de en büyük sıkıntım inan.
SilBide evde olunca sıkıntı daha bir çekilmez oluyor canım.
Bende çoook öperim, keyifli haftasonu canım.
ay ne çok şey fark etmişsiin yaaaa iyi olmuş hadiiii :)
YanıtlaSil:)
SilHepimiz aynıyız , ne oldu bilmem bu aralar..
YanıtlaSilHavalardan havalardan deyip silkelensek mi acep Elif? :)
SilKeyifli haftasonu şimdiden.
Bu farkındalıkları çok seviyorum, insanı kendisine getiriyor.
YanıtlaSilHemde ne getirmek Handan Ablacım. Ara ara yazmak ve yazdığımı okumak iyi geliyor.
SilÖperim çok, kolay glsin ayrıca sana da :)
Ne iyi yapmışsın kendine çiçek almakla. Dur ben de alayım. Ne zamandır almadım:))
YanıtlaSilAl tabi Mihriban Ablacım, kendi kendimize almak bile ayrı keyif çiçeği. Nedense bi mutlu oluyorum.
Silkeyfiniz daim olsun. Öperim çok.
baak ama bi son yazısımaaa :)
YanıtlaSilBaktım Deep. Ve çok teşekkür ederim. :)
SilSanat etkinlikli bir haftasonu olsun sana.
Merhaba :) Bu iç döküşleri, bu duyguları ,bu yetiştirememeleri bir yerlerden tanıyorum:)
YanıtlaSilSonra toparlanmaları,meditasyon yaparak,spor yaparak sakinleşmeyi,farkındalıklı olmayı:)
Çok samimi bir yazı olmuş.Kendimden çok şey buldum.
Sevgiler dilerim:)
İyi ki paylaşıyorum diyorum böyle yorumları okuyunca... Hayat bazen o kadar zorluyor ki....
SilHoşgeldiniz sayfama, bendende sevgiler, iyi geceler Düş Tasarımcısı. :)
Merhaba deep sayesinde sizi tanıma fırsatım oldu takibe aldım hemen :) Yazinizi okurkan bi ben böyle değilmişim diye düşündüm.Teşekkürler içten paylaşımınız için ;) blogum ilginizi cekerse banada beklerim sevgiler .
YanıtlaSilMerhaba hoşgeldiniz Kadına Dair Herşey :)
SilDeğil mi hepimizin bir acısı oluyor hayatta... ve yalnız olmadığımızı bilmek nasıl iyi geliyor.
Sevgiler, iyi geceler.
Selamm Deep'te gördüm koştum geldım. bende beklerim takipteyim :) emeğine sağlık güzel paylaşımın için ve kocamann sevgiler :)
YanıtlaSilMerhaba Mutlu Yaşam hoşgeldiniz sayfama.
SilSevgili Deep sayesinde diğer blogları keşfetmek iyi oluyor.
Sevgiler, iyi geceler. :)
:(((
YanıtlaSil