Hayat Akarken

 Günlerdir yazmak istiyorum sonra istemiyorum.... Haberleri izleyince ağlıyorum, izlemeyince de meraktan ölüyorum..... "noldu, söndü mü, başka bir yere sıçradı mı?" diye diye kendimi yiyorum.... Lakin şu  an elimden dua etmekten başka bir şey gelmediğinden fazla da yazmıyorum...

Sonra gencecik bir kızın daha öldürüldüğünü okuyorum Twitter'da..... İçimden lanetler okuyorum ve içimdeki öfkemi yine içime atmanın ağırlığını yaşıyorum....  Kızın annesi aklımdan çıkmıyor....

Bazen diyorum, fazla mı farkında yaşıyorum... Keşke huysuz, umursamaz olsaydım diyorum... Bir gözüm kör, bir kulağım sağır olsaydı.... Sonra öyle yaşayanlar geliyor aklıma "amaniiiin" diyorum.... İyi ki farkındayım diyorum.  Bu ikilemlerle yaşamak yorucu..... Çünkü bu sefer de Allah bana verdiği aklı, gözü, duyarlılığı herkese verdi niye görmüyor, kullanmıyorlar diye sinir oluyorum...... Anlayacağınız böyle yaşamak da yorucu....

Böyle işte, sizlerin de yazılarını okudum lakin yazacak gücü bulamadım.....

Okuyan arkadaşım selam ederim sana. 🌸

Yorumlar

  1. Yanıtlar
    1. Hem de çok zor gunler....
      selamlar, iyi akşamlar Sezer..

      Sil
  2. Ben de kafa dağıtmak için blogları okuyorum. Ruh halime iyi geliyor. Eğer kendimi daha iyi hissedersem yazacağım da. Yazmak beni iyileştiriyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel Şule... bazen bana da iyi geliyor yazmak bazen de susmak... okumak hep iyi geliyor ama.
      Selamlar, iyi akşamlar.

      Sil
  3. İnsan neredeyse nefes alıp yaşadığı için suçluluk duyacak. Hangi birine üzüleceğimi şaşırdım 😢

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru Derya...... Geçecek inşallah bu günler...
      Selamlar, iyi akşamlar

      Sil
  4. İnsallah İlkay, inşallah farklı olur...
    Selamlar, iyi akşamlar.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Amasya Gezisinden Kalanlar....

Nerde Kalmıştık?

Günlük, Sergi Gezisi