Kırılma Andres Neuman

Selam. 🪷💫

Bu hafta sonu Derince'de Masa Tenisi elemeleri vardı. Takım olarak gittik. Eşimin kuzeni oturuyor orada. Sağ olsun bizi evinde misafir etti. 🙏🏻🪷 hem ziyaret hem de maç ile geçti dört gün. Maçlar kura sonucu eşleştirme ile yapılıyor ve kızımın şansına hep yaş olarak büyük ve dereceli kişiler denk geliyor 🙈 3 maçtan bir tanesini alabildi. Antrönümüz " beklediğimiz bir şeydi" dedi. Bu maçlar aslında tecrübe oluyor küçüklere dedi. Ee ne demisler; onumuzde ki maçlara bakalım 😊🙈 

Ekip olarak 1.olduk. 🪷 tabi izlerken hop oturup hop kalktık. Masa Tenisi öyle bir Spor ki siz ne kadar iyi oynarsanız oynayın bir atışa bakıyor... hep heyecan tetikte o yüzdende. Ay sonu yine maç var oradan ümitiliyiz.

Bu haberlerin dışında uzun zaman önce başladığım ama araya hep başka şeyler girmesi sebebi ile okumalarımın yarım kaldığı kitabımdan bahsetmek isterim. 

"KIRILMA / ANDRES NEUMAN" 

Katledilenlerin ve işkenceye uğrayanların çektikleri dolaysız acı var. Bir de onların yakınlarının çektikleri yarı imgesel acı. Hem çekilen, hem de çekilmeyen. Bu konuyu konuşurken, birinci tekil şahsa pek değinmezdi Yoshie. Başlarına gelenleri anlatamayacak olan kardeşleri, annesi ve babasından söz ederdi hep. Sanki onun için, konuşmak, ölüleri konuşturmakmış gibi. Bir de, biz diğerleri var elbette. Acı çekmeden hayatta kalanlar, sözüm ona yaşamaya devam edebilenler. İnsana bu da acı verebilir. Ölmemiş olmanın, işkence görmemiş olmanın ne anlama geldiğini hiçbir zaman çok iyi değerlendiremedim. Bizim de başımıza gelebilirdi dediğimiz şeylerin travması nelere yol açar? Görünmeyen ikincil etkiler vardır sanırım. Parçalanmış bir beden, radyoaktif maddelerin sakatladığı bir organ, sırtta bir yara izi olmayan şeyler. Yaptığımız her şeye, her susuşumuza sinmiş olan.

Özellikle anlatım açısından akıcı bir kitaptı. Ana karakterin yaşadıkları, olaylara bakış açısı, yorumunu aktarımı çok iyiydi. Bir de gezdiği sürece edindiği kadın arkadaşlarının gözünden de Bay Watabe anlatılıyor. Başlar da kim kimdi karışıyor lakin takılmadan devam ederseniz oturuyor anlatım kafanızda. Zaten son bir kaç bölümde de iyicene şekilleniyor kitaptaki anlatılan "yaşanmışlıklar" üzücü bir geçmiş....🥺

"Gerçek önemlidir , diye akıl yürütür Pinedo. Ne var ki, gerçek, verilenden çok arka plandaki metaforlara bağlıdır."

"Yemek yemenin birlikte yaşamak olduğunu. Sosyalleşmenin de bizi beslediğini...."

"Etrafınızda her zaman size biraz olsun unutmanızı tavsiye eden insanlar olur. Bazı şeyleri hatırlamamanın daha iyi olduğunu söyleyen. Ne var ki, tavsiye edilen şey, sizi çözümsüzlüğe sürükler. Çünkü ifade edilmeyen bir travmanın üstesinden gelinemez. Tam anlamıyla yatışması sağlanamaz. " ( sy: 284)