Biten kitaplarım...

Arkadaşım Ayla önermişti,  "Seni İçime Gömdüm/ Andrew Jolly" kitabını.
İncecik ama o kader içe dokunan satırlar vardı ki..... İşte dedim okurken; bide böyle sevmek var ....
Bir adam bir de kızılderili karısı.... Kadın ölür ve adam karısını düzgün bir şekilde gömmek ister...sonrası mahalle baskısı, dini ayrımlar, ırkçılık... Derken değişen bir şey yokmuş hissi....

Yazar biraz gizemli biri sanırım. Fazla bir bilgi yok, hatta giriş yazısında Tomris Hn. bunu anlatıyor. İki kitabı varmış....


Tanıtım yazısı şöyledir;

Seni İçime Gömdüm, büyük bir aşkın yanı sıra Meksika insanın kimlik arayışının öyküsüdür temelde. Ama zaman ve mekânı bir yana bırakıp içinde yalnızlığın çağrısını duyan her insanın öyküsü olarak da okunabilir gibi geliyor bana. Yazar ününün, kitap basım sayısının en önemli ölçütler olduğu koşullanmasına girmemişseniz, Tomris Uyar'ın ustaca çevirisiyle Seni İçime Gömdüm'ü okumak, hele Bozkurt Güvenç'in özen dolu çevirisiyle Yalnızlık Dolambacı'nın aydınlığında okumak, çok zevkli anlar yaşatacaktır size. Ben kendi adıma, Seni İçime Gömdüm'ü bir kez daha okuma isteğini duyduğumu söyleyebilirim rahatlıkla. Bu gizemli yapıtta keşfedebileceğim daha neler vardır kim bilir."
Nesrin Kasap/Cumhuriyet Kitap

Bir diğer okuduğum kitap ise; 
"Aşıklar Delidir Ya Da Yazı Tura/ Ayfer Tunç"

Her kitabını bir ayrı severim Ayfer Tunç'un.

Bu kitabında genetik bir rahatsızlığından dolayı ne zaman öleceğini bilen bir adam, içleri yara dolu bir aile, ailesi ile sorunları olan bir kız ve yurt dışında mücadelesi...

Yine altını çizdiğim çok cümlem oldu.

Tabi böyle kitapları okurken,  insan kendi hayatını ve ailesi ile olan ilişkilerini de düşünüyor.  

🍁🍂Kimseyi aşağılamam diyecek kadar yalancı,  gerçekten aşağılamayacak kadar erdemli değilim.

🍂🍁

Sürekli konuşuyordu. Benim konuşmak istemiyor olabileceğimi düşünmüyordu. Düşünüyorsa da umursamıyordu. Benim zamanımı istediği gibi harcamaya hakkı varmış gibi susmuyordu.

🍂🍁

Büyümek hayatın mazeretlerine inanmaktır,  hatta hayata devam etmek için yeni mazeretler bulmaktır.

Son olarak diğer kitabım ise; Huzur'un devam niteliğinde olan "Suat'ın Mektubu"

Bu kitapta yazarın Huzur kitabı içinde konusu geçen ve mektup  bırakarak veda eden Suat'ın mektupları yer alıyor. El yazısı ile yazdığı, neden yaptığı,  neler yaşadığını okuyoruz bir nebze Suat'ın. Ahmet Hamdi Tanpınar'ın derlediği ama kitaplaştırmadığı bir derleme.

Bir cümle var ki.....çok seviyorum böyle yazarları çok...

✔Bu kadar kalabalığı kendinde taşımanın,  sonra da tek bir insan olarak yaşamanın güçlüğü!✔

Ve bu kitabı Sn.Handan İnci hanımefendi hazırlamış.

Arka kapak yazısı şöyledir;

: Suat’ın Mektubu

Tanpınar, Huzur’u yayımladıktan sonra yaptığı bir söyleşide kendisine yöneltilen, “Huzur devam edecek diyordunuz?” sorusuna “Edecek, tabii edecek. Mümtaz ölmemiştir. Hâlâ yaşıyor ve yeni bir insan olarak doğmak için beni zorluyor” cevabını verir ve şunu ekler: “Fakat daha evvel Huzur’un öbür kısmını neşredeceğim, yani Suat’ın Mektubu’nu. Küçük bir eser, okuyucu orada Mümtaz’ın meselelerini daha başka bir planda görecektir.”

Tanpınar’ın bu niyetini kuvveden fiile çıkardığını İÜ Türkiyat Enstitüsü’nde bulunan arşivindeki sayfalar göstermektedir. Bu sayfalar, eksik de olsa Tanpınar’ın “küçük bir eser” olacak dediği mektup üzerinde ciddi bir emek harcadığını göstermektedir. Sayfaların büyük bir kısmı daktilo edilmiş, bunların her biri daha sonra eski yazıyla bol miktarda çıkmalar ve eklemelerle epeyce değiştirilmiştir. Daktilo edilmesi, kalemle yazmayı tercih ettiğini bildiğimiz Tanpınar’ın metni en azından bir defa elinden çıkardığını, daha sonra üzerinde yeniden çalışmaya başladığını gösteriyor.

Suat’ın Mektubu; Huzur romanının karakterlerinden Suat’ın, arkasında Mümtaz’a hitaben yazdığı bir mektup bırakarak intihar etmesini işler. Huzur’da bir paragrafı yer alan bu mektupta Suat açısından Mümtaz’ın anlatılması ve Suat’ın kendi içine dönerek kendisini açıklaması ilgi çekicidir. Bu yarım kalan eseri kitaplaştırmayı tercih etmemizin nedeni de Huzur romanıyla olan bu doğrudan ilişkisidir.