Musmutlu haberlerle merhaba :)))

Uzun bir aradan sonra merhaba. En son yazımda baş ağrılarımdan  bahsetmiştim size ve "geçmiş olsun" yazılarınıza tekrar teşekkür ederim.
Artık daha iyiyim.Sizlerle de mutluluğumu paylaşmak istedim.
Veeeee aslında baş ağrılarımın sebebi " gebe olmam" :)))))    

Zor bir 3 ay geçiriyorum. 3 hafta nerdeyse sadece karpuz ile beslendim. Hiçbir şey yiyemedim ve devamlı kıvrandım diyebilirim; baş ağrısından. Doktorum bazı gebeler de olur dedi. Bende o "bazı gebe" kısmına girenlerdendim.... 
Bu süre zarfında kilo kaybı, halsizlik, bolcana klozetle ahbap olma durumlarını da yaşadım....
Son 10 gündür daha iyiyim çok şükür. En azından azar azar yemek yemeğe başladım, ara ara dışarı çıkabiliyorum. Her ne kadar çabuk yorulsam ve midem bulansa da çıkmaya çalışıyorum. Çünkü son 2 aydır evde olmak çok bunaltıcı. Hele de devamlı yatmak. Tek güzel yanı; çektiğim bu sıkıntıların sebebinin güzel olması :))) Özellikle de doktora gittiğimiz de bebişimizi görmek daha bir duygulandırıyor ve çekilir hale getiriyor bu yaşadıklarımı.
Eşimin de desteğini atlamamlıyım. Bütün ev işleri kendisinin ellerinden öptü. Birde karısının devamlı aynı sorusu ile baş etti. :))))

karısı: aşkım geçeçecek mi bu baş ağrısı, kusma?

kocası: geçecek hayatım, az kaldı, bir kaç haftaya geçecek.......

karısı: ( gün içinde her kusmadan sonra aynı soruyu sorar..... :)))

kocası:  geçecek hayatım, az kaldı :))))) 

Ne aş ermem oldu nede iştah açılması. Hatta en sevdiğim şeyleri bile yiyemiyorum. Veeeee en önemlisi son 2 aydır kitap okuyamamak. Bir kaç gündür kitabımı da elime almaya başladım, nasıl mutlu oluyorum anlatamam.

Birde beni mutlu eden şey yiğenimin "hala, kardeş" deyip karnımı sevmesi. Çünkü Toprak Cem ilk göz ağrımız ve oda benim canımmmmmmm, çocuğum gibi seviyorummmmmm onu. Halası yer onu yer :))))

Böyle işte, artık yavaş yavaş normal hayatıma döndüğüme göre sizleri de ziyaret edebileceğim.