17 Ağustos'da yaşadığım olay....


17 Ağustos 1999 gecesi evde yalnızdım. Çalıştığımdan dolayı annemlerle tatile gidememiştim. Akşamları ışıklar açık uyuyordum korkmamak için. O gün ilk defa ışıkları kapatıp yattım korkumu yenmek ve yalnız kalmaya alışmak için.
Ve ne hikmetse tüm camları da açık bırakmıştım " ne olur ne olmaz" diye... Ve o gece yıkımı, kayıpları büyük bir deprem oldu.... Birçok kişi sevdiklerini, evlerini herşeylerini kaybetti.
Tabi ben depremi anlamadım, diyeceksiniz ki öyle bir sarsıntıyı duymadın mı? Vallahi de duymadım.

Hatta depremden nerdeyse bir on dakika önce uyumuştum. Tek duyduğum bir çığlıktı. Alt komşumuzun kızı bağırıyordu. Deprem haftasından önce ki hafta evlerine balkondan hırsız girmeye çalışmış ve karşılaşmışlar hırsız da kaçmıştı.
Dedim herhalde yine hırsız girdi bağırıyor komşu kızı.....
Sonra sesler geliyordu. Kapılar zangır zangır titriyor, yalnız uzunnnnnnnn zamandır deprem yaşamamış biri olarak anlayamadım. Sesler gelince camdan bakayım dedim; herkes bahçede. Pencere de gidip geliyor ama bende hala jeton düşmedi.
Kapıların sallanması için kendi kendime yorumum; herhalde hırsız görülünce kaçıyor ve bizim kapıları sallıyor diye garip bir düşünceye kapılmıştım....
Gençlik ve uyku sersemliği işte..................

Sonra komşular aşağıdan bana bağırmaya başladılar; Gülşahhh sen evdemiydin? Çabuk in aşağıya deprem oluyorr..........
DEPREM OLUYORRR........?????

Hemen ilk aklıma gelen kimlik, cüzdan ve telefon oldu , giyinip indim aşağıya.

Göcek'deki tanıdıklarımız annemlere haber vermişler, İstanbul'da büyük bir deprem olmuş, yer yerinden oynamış, taş üstünde taş kalmamış diye.....

Tabi siz düşünün sonrasını....

Sonra babamlar arıyor ama telefonlar çekmiyor, tam iyiyim baba diyeceğim pat telefon kapanıyor. Yengemleri aramışlar ama benden haber alamıyorlar....

Neyse uzatmayayım....

Birde kardeşim o yıl lise sonda okuyordu. Okullarında deprem bilgilendirilmesi yapılmış ve olası büyük bir deprem beklenildiği, önlem alınması gerektiği gibi konularda bilgi vermişler çocuklara.
Kardeşim de eve gelip; biliyor musunuz yazın büyük bir deprem bekleniyormuş" dedi.
Bizde "hadi ordan ne depremi? nerden bilecekler zamanı gibi yorum yapmıştık...

Ne kadar yanılmışız meğersem uzmanların, devletin haberi varmış.... Keşke televizyonlar da daha çok bilgilendirselerdi toplumu....

Ben ogün çok şükür Rabbim'e hiçbir şey hissetmedim, hissetmediğim için de o korkuyu  yaşamadım.
Ama yaşayan insanların yüzündeki ifadeyi, endişeyi, korkuyu GÖRDÜM...
Sonrası haberlede gördüklerim/iz...

Ocağı sönenler...... Belki ben yaşamadım ama o acının bıraktığı hissi hep yüreğimde hissettim, her haberlerde gördüğüm yüzdeki acıyı kalbimde hissettim.

Allah bir daha böyle acılar, böyle afetler yaşatmasın.

O gün vefat edenlerin mekanları cennet olsun.

Şimdi neyden korkuyorum biliyor musun Blog?

Doğayı çok hırpalıyor, bu dünyanın tek sahibi bizmiş gibi davranıyoruz. Ve bir gün yine bize kendini hatırlatacak DOĞA... bende varım ey insanoğlu heryeri kendi mekanın sanma diyecek... diyecek.... ve demesi çok doğal......

......................

İyi haftalar....


Yorumlar

  1. Güzel bir yazı... Ellerinize sağlık. Sevgiler...

    YanıtlaSil
  2. Ben de önceki senelerde yazmıştım Gülşah.
    Böyle şeyler şans işi işte. Biz de Adapazarı'ndaydık, birçok yer yıkıldı, ama bizim bulunduğumuz ilçede vitrindeki oyuncaklar bile düşmedi yerinden, şanslıydık.

    Ondan sonraki günlerde babam, o dönem belediyede çalışıyordu, günlerce toplu mezar kazdı. Cesetleri kepçeyle mezara koymak nasıl bir durumdur düşündükçe ürperiyorum:( Ya da enkaz altında kurtarılmayı beklemek..

    Gidenlerin hepsinin mekanı cennet olsun inşallah..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ayyyy.... Babanın yerinde olmak istemezdim. O gördükleri karşısında psikoloji mi kalır.....
      Amin canım amin.
      Sevgiler.

      Sil
  3. Allah bir daha o acıyı kimseye yaşatmasın ama ülkemizde değişen hiç birsey yok önlem yok koca koca evler dikilmeye devam ediliyor sonumuz hayır olsun

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin ve inşallah. Ama dediğiniz gibi ders alanlar olmadığı için birşey diyemiyorum......
      Sevgiler benden de iyi akşamlar Gülşah. :)

      Sil
  4. Ah canım allah bir daha yaşatmasın kimseye çok zor bir durum ...
    o kadar haklısın ki bencilleştik resmen :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin canım hemde ne zor.
      Hem de çok bencilleştik Nesrin'cim.
      İyi akşamlar.

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Amasya Gezisinden Kalanlar....

Nerde Kalmıştık?

Günlük, Sergi Gezisi