Emzirme, anne ve bebeği hakkında birkaç kelam...

Bu aralar nette,  Bloglar da o kadar çok emzirme ile ilgili yazılar görüyorum ki (sanırım benim ki biraz da algıda seçicilik oluyor)....  Özellikle yorumları okuduğumda bazen okuduğum yoruma inanamıyorum.....
Emzirmek çok çok çok önemli, hele de sütünün geliyorsa kesinlikle anne bebek bağı açısından harika bir duygu.
Ben şanslı annelerdenim. Bir de ben  gebeliğim süresince çok fazla olumlama  yaptım. Doktoruma konuştuğumuzda da bir kaç hastasının da yaptığını ve geri dönüşlerin gayet iyi olduğunu söyledi.
Mesela nasıl mı? Otururken,  yatarken uyku öncesi hep hayalimde Umay'ı emziririm,  sütümün geldiğini,  yettiğini hayal ederdim, sakin bebek olduğunu,  uyku sorunu yaşamadığımızı hayal eder ve mutlu olurdum. Gerçekten de Umay sakin bir bebek ve biz aşı dönemleri dışında uykusuzluk hiç çekmedik. Tabi bunda Umay'ın da yaradılışının da,  günlerinin de payı büyük. 
Umay ilk altı ay hiçbir ek gıda,  mama almadı. Hatta biz ek gıdaya başladığımız da muhallebi tarzı mamaları da kabul etmedi. Hala çok tatlı şeyleri yemiyor. Bir tek çikolatayı koşulsuz yiyor. Bir görseniz biri ona çikolata ikram ettiğinde,  nasıl hızlı elinden alıp yemek istiyor. Allah'tan biz onun yanında yemiyor ve almıyoruz.
Evet biliyorum elbet birgün yiyecek ama ne kadar geç olursa bu zaman o kadar iyi olur, bağışıklığı için,  sağlığı için.
Neyse ben yazının konusunu dağıtmayayım dimi ama...  :)

Bazen bana da diyorlar "yeter nasıl olsa artık sütünün bir faydası yok"  diye. Oysa ki bana kalsa ben daha uzun bir süre emziririm. Gerçekten de çok keyif alıyorum kızımı emzirirken. Onunla göz göze gelmemiz,  ellerini hissetmek harika bir duygu.
Birde ne   olursa olsun, kalitesi ne kadar düşerse düşsün en 2 yaşına kadar emzirmekten yanayım. Doktorumuz da aynı şeyi öneriyor.
Evet son üç yıldır o kadar çok şeyden vazgeçtim ki... Sırt bel ağrılarımı söylemeyeyim bile. Ama herşeye değer....
Evet geceleri deliksiz uyumuyoruz muhakkak gecenin ortasında "anne aç" diye uyanıyor ve bende aramıza alıp Umay'ı öyle emziriyorum ve o şekilde uyuduğumuzdan artık kızçem bizimle uyuyor oluyor. Ki ben anne olmadan önce çok ahkam kesiyordum bu ve benzeri şeyler üstüne. Öğrendim ki; anne olunca asla asla dememek gerekmiş. Her çocuk bir kişilikle doğuyor ve birbirinize uyum sağlıyorsunuz. Bir de sabah uyandığım da yanımda varlığını hissetmek kokusunu duymak çok mutlu ediyor... Bu zamanlar geçecek ve zaman hızla ilerliyor...

Etrafımda, arkadaşlarım arasında da emziremeyen,  ve bu duruma çoook üzülen arkadaşlarım oldu. Onları o kadar iyi anlıyorum ki.. Süt gelme olayı tamamen bünye ve genlerle alakalı. O yüzden ne olur yeni anneler ve anne adayları kendinizi üzmeyin,  suçlamayın.  Birşey olmuyorsa çok fazla zorlamanın anlamı yok. Kendinizi yıpratmaktan öteye geçmiyor çünkü...

Şimdi gelelim okurken inanamadıklarıma ;
Bir kere ne olursunuz ama ne olursunuz gebe bir kadına ve yeni doğum yapmış bir anneye; yeni düzeni ile ilgili olumsuz şeyler söylemeyin. Yok şunu yapmayacaksın,  yok şöyle yok böyle, yok keyifle yaptığın şeyleri uzun süre yapmayacaksın demeyin,  demeyin güzel kardeşim.
Evet dediklerinizin gerçek payı yok  mu var...  Evet en az 2 sene bir çok şeyi erteliyorsunuz, evden ha deyince çıkamıyorsunuz ama bunlar hep geçici ve siz yeni doğum yapmış hele de ilk annelik deneyimi ise kadının,  düşünsenize psikolojisini...

Bana da diyorlardı; görücez seni bakalım eskisi gibi kitaplarını okuyabilecek misin? Unut artık v. s....  Diye. Ki selam olsun aynı hızda olmasa bile okuyabiliyorum kitaplarımı,  hatta film bile izliyorum /z.
Bu tamamen anne bebek arasında ki ilişkiye ve bebeğinizi nasıl yetiştirdiğinize bağlı.
Sonra anneye bebeği için "ay ne kadar zayıf yada ne kadar şişman bebeğiniz" demeyin,  üzmeyin anneyi. Her bebeğin bir yeme alışkanlığı ve kilo alma durumu var....
Bu liste uzar........  

Ama benim kız uyuyorken biraz da kitap okumam gerek o yüzden sizin varsa ekleyeceğiniz şeyler yorum kısmından benimle paylaşırsanız çok sevinirim. 

:))  iyi geceler