Hasan Ali Toptaş Ve Kuşlar Yasına Gider...

Daha önce Uykuların Doğusu kitabını okumuş ve neye uğradığımı şaşırmıştım. Çünkü edebi değeri yüksek bir kitaptı.

Bazı yazarlar gerçekten de ne yazarlarsa yazsın okunabilir... İşte Hasan Ali Toptaş'da benim için öyle.

Bazen anlaşılmayabiliyor yada dili ağır gelebiliyor ama bu eserin kalitesini, içeriğini etkilemiyor.

Kuşlar Yasına Gider hüzünlü bir kitap. Hatta sonlarına doğru okurken ağlayarak okudum... 

Annemle olan hastane sürecimiz ve öncesi geldi hep aklıma....

Ah Aziz Efendi sen neymişsin dedim okurken... Aslında babalar biraz gizli kutulardır, herşeyi aktarmaz, her duyguyu dile getirmezler. Bir ağırlıkları vardır onların...
Belki de babalık böyle bişeydir bilemiyorum... Anneler daha bir paylaşır evlatları ile duygularını, sevgilerini, acılarını, sevinçlerini...
 Bizim evde annemde babamda duygularını paylaştıklarından sorun yoktu.
Okurken yine de düşünüyor insan "acaba benim babamın yada annemin içinde neler saklı, neler yüklü" diye... Sonuçta paylaşılsa bile bazen biz çocuklar göz ardı ediyoruz ailelerimizin bize demek istediklerini; ve ölümsüzlermiş gibi düşünüyoruz....

Tabi kitapta ki insanlığımıza dair gitgide yok olan selamlaşmayı, yardımlaşmayı, düşene bir el uzatmayı okuyorsunuz ve giderek büyüyen şehir hayatında artık kaybolan komşuluğu ister istemez hissediyorsunuz....

Aziz Efendi tam bir Anadolu insanı ve zamanla yok olan değerlerimizi gördükçe kahrolan, üzülen bir yapısı var.... her ne kadar herşeyi dile getirmese de, aklına eseni yapsa da... bir baba...o...

Yine yazar tadı damağınızda kalacak bir kitap yazmış...
Daha fazla detay yok malum okuyacak olanlarınız vardır.

Hatta diğer kitaplarına da bir göz atın....