Büyükada'da birgün...

Cumartesinden kardeşimde kaldım. Sabaha Sevdoş'um dedi ki; abla gel adaya gidelim? ne dersin?

Valla olur dedim.
Bide Kartal'dan direk Büyük Ada'ya motor var  yarım saate geçtik.
Hava da mis gibiydi mis.
Bu sene planlarım arasında adalara daha çok gitmek var.
Umay adaya varınca "anne burası çoook güzel" dedi... e ben tabi bu lafı duyunca daha bir mutlu oldum.

 Benim sevdiğim daha çok Burgazada ve Heybeli. Büyükada sanırım konmundan dolayı daha bir popüler. Biz sabahtan gittiğimizden sanırım öyle kalabalık değildi. Öğleden sonra yavaş yavaş hareketlenme başlamıştı adada.

 Tabi tam bir renk cümbüşüydü hem sahil hem sokaklar. Dükkanlara da bahar hareketliliği gelmişti. Faytonlar hep doluydu. Ama yıllar önce haberlerde o malum haberi izlediğimden beri binmiyorum faytona. Zaten atlara bakınca hallerine acıyorsunuz ister istemez........

Adanın havasını ne kadar başka değil mi? Çok isterdim "adalı olmayı" yada orada ara ara yaşamayı. Trafik yok, korno sesi yok; sakinlik, huzur var.

Bol mimoza ağacı var. Herkesin elinde bu çiçeklerden. Görüntü enfesti. Zaten o evlerin görüntüsü ayrı bir keyif. Ve her adaya gidipte gezerken "ah ah kimler yaşamıştır bu evlerde, ne hayatlar yaşanmıştır" demekten çoğumuz gibi kendimi alamıyorum.


Yok efenim Aya Yorgi'ye çıkmadık. Çocuklarla zor... hele bide o yokuşu düşününce...amaninnnn ben almayayım alanada mani olmayayım.  :)))

Biz tepeye doğru Aşıklar Yeri'ne çıktık. Çocuklar orada oynadı bizde kahvemizi içtik, dinlendik. Sonra ver alini yokuş aşağı tekrar bakına bakına, sohbet ede ede döndük.
Elbet birde bol fotoğraf çektim. :)

Dönüşte uzun zamandır kızçem vapura binmiyordu, motor yerine vapura bindik ve keyifle evimize geldik.
İyi ki dedim gitmişiz. Sevdoş öptüm seni. :))