Ev Halleri....

 Selam....

Yine ara vermişim yazmalara.

Yoğun bir ara tatil geçirdik. Kaynım ve eltim daha fazla ertlemeyip, evlenme kararı aldılar. Çünkü pandeminin biteceği yok ve haklı olarak da uzatmak istemediler.  Tabi bunda kaynımın  yaşadığı bir takım sağlık sorunları da etkili oldu. 

Elleri hiç ayrılmasın, ailemiz büyüyor ne mutlu bize 💓

Tabi bu süreç çok hızlı oldu. Özellikle nikah, 1 saat içinde kıyılıp çıkılıyor. Bizler de artık biraz da belediyenin bahçesınde fotoğraf çekildik....

Zeynep evde ailesi arası kına gecesini yaptılar. Biz gidemedik, bazı anlar da yanında olmayı çok isterdim lakin hala kalabalığa ve kapalı  ortamlara girmiyoruz. Hatta öyle bir hal aldık ki; ortam biraz kalabalık olsa rahatsız oluyorum.... Belki herkes tanıdık, bişey olmayacak ama işte olmuyor ve yapamıyorum...hemen oradan ayrılmak isteyorum...

Böyle olunca da az kişi ile nikahlandılar.  Oysa ki ne hayallerimiz, konuşmalarımız vardı.  Hatta süpriz danslar bile olabilirdi...... Bizim hayallerimizi bırakayım, Zeynep'in de öyle. İnşallah yuvalarında, yeni yaşamlarında istekleri, hayalleri, arzuları gerçek olsun. Güzel bir yola çıktılar sevdiği ile Caner'im, bu yolda, bizde yanlarında büyüyelim, yürüyelim, anılar biriktirelim.

Daha sonrası da yine "pandemi nedeni ile görüşemediğim" canım kızkardeşim Semra'ya gittim kızçemle, iki gece kaldık. Sağolsun Merter götürüp getiriyor bizi yoksa toplu taşıma kullanmıyoruz..... zati bir yere de gittiğimiz yok...

O kadar iyi geldi ki.... Gerek Semoşum gerek ablaları öyle misafirperverler ki anlatamam.... artık aile olduk, bende çok rahat ediyorum evlerinde... kendi evim gibi.. bu his önemli bence. sabaha karşı uyuduk, sohbet ettik, dertleştik, acılarımızı paylaştık....koşulsuz, rahat konuşabilmek önemli....

Onun dışında öğretmen fazla ödev vermedi mini mini birlere, o yüzden relaks takıldık. Okumlara ve düzenli etkinliklere devam ettik.  Bu hafta da iyi başladı. Özlemişler çocuklar birbirlerini ve öğretmenlerini...bıcır bıcır hiç susmuyorlar😊

Ah! o kar keyfini anlatmadan olmaz :)

iki gün attık sokaklara kendimizi. Açtık masa tarafında ki tülleri, sandalyelerimizi çektik...hem karı izledik hem konuştuk hem de sokağa çıktık. Umay kız çok ama çok keyifli idi. Bu sene üç beş günde doyduk kara.... en büyük özlemlerimden biri... kar mevsimi, butik bir otelde, şömine keyfinde şarap veya kahve keyfi, elimde kitabım... camdan karı izlemek..... ahh ahhh pandemi yaktın bizi....

Biraz evde de dğişiklikler yaptık. Akrilik boya ile kızın odasının bir duvarını, kapıları boyadı beyim.... sıra tv ünitesi arkası ve daire kapısını içerden boyama kaldı. Bu bile iyi geldi içimize...... 

Sonra ki hedefim kendime bir okuma köşesi yapmak.... kitaplarımın ve sandalyemin bir arada durduğu... Tepemde okuma lambam...uzun çok uzun zamandır isteğimdi lakin bir türlü olmadı.... bazı zamanlar benim içimden gelmedi bazen eve yatırım yapmak istemedim ( çünkü bir ara gündemde apartmanın kentsel dönüşüme gitmesi konuşuldu) bu sebeplerden dolayı.... aslında şimdi de fazla bişey yapmak istemiyorum çünkü bina çok eski ve pandemi olmasaydı beki yine gündem de mütahitler olacaktı. Biraz da bu sebepten ertelemiştik...

Kızın doğum günü geliyori, içim coşuyor ama bu sene de evde aile arası kutlayacağız... sözüm var Umay'a, pandemi bitsin, parkta kocaman bir parti vericem....🎉🎈 

Bu arada okuduğum kitaplar da var. Onları da paylaşmak isterim... Sizleri de uğradım, okudum, bazen yorum yaptım bazen okudum... iyi ki bloglarımız var ve paylaşıyoruz. 

Ay unutuyordum..... Sevgili Doğan Cüceloğlu nur içinde uyu 🙏

O kadar üzüldüm ki anlatamam... sanki sevdiğim birini kaybetmişim gibi hisettim...oysa ki kitapları ve sosyal medyadan tanıyordum... hepimizin içine öyle güzel bir taht kurmuş ki.... hepimiz çok üzüldük.....

İlk "Savaşçı" kitabı ile tanımıştım kendisini... gerçekten de hayatımda bir çok şeyi, davranışımı değiştirmeme vesile olmuştur....

Sonrasında da "Mış Gibi yaşamlar" ve diğer kitapları geldi.....

Böyle işte, en iyisi ben kitaplarım için yeni yazı yazayım...malum onlar da birikti😉

Selam ederim okuyan arkadaşım.