Kızım 9. ayına başladı. Zaman nasılgeçiyor anlamıyorum. Artık daha bir farkında birçok şeyin. Hatta yer yer bizim yaptığımız şeyleri taklit bile etmeye çalışıyor. &Emekleme işini ilerlettik artık elinden tutup yürütmemizi istiyor. &Birşey yemiyelim, gördüğü an yanıma gelip oda yemek istiyor. ..... vb gelişmeler gösteriyor. Özlediğim çok şey oldu/uyor bu süreçte. Örneğin; deliksiz uyumayı özledim, sakinliğimi, sessizliğimi ama asla şikayetçi değilim şuan ki durumumdan. Biz istedik çocuk sahibi olmayı ve dünyaya getirdiğimiz yavrumuzu sabırla büyütmeliyiz. Daha birçok özlediğim şey var. Sonra ben böyle düşünürken Umay bana bakıp bir gülümsüyor, bende herşey bitiyor ve çok şükür diyorum evladıma; iyi ki hayatımdasın, iyi ki varsın. Biliyorum ki bugünler geçici, az kaldı.( daha bu başlangıç büyüsün görürsün, sorumlulukları daha bir artıyor dediğinizi duyar gibiyim :))) ) Sabırlıyımdır ki Umay'da çok işe yarıyor sabırlı, sakin olmam. Kendisi de sakin bir bebek. Örneğin