Satır Arası

Az önce Facebook'a giriş yaptım, anammm demez mi bana sankim ben bu ayın kaç çektiğini bilmezmişim gibi... :))) "Sevgili Gülşah, dört yılda bir gerçekleşen Şubat Ayının 19 çekmesi şerefine bugünün tadını çıkart..."  Sağolsun düşünmüş tabii amaaaa ne diycen işte.. bilmiyor sanki ben rahatsızım, boğazlarım ağrıyor, kemiklerim üşüyor... bu haldeyken nasıl tadını çıkartayım..... Gerçi bugün şükürler olsun daha iyiyim. Dün sağolsun eşim ilgilendi herşeyiyle Umay'ın bende uyudum dinlendim... Bugün de acısını çıkarttım dinlenmenin. Evi dip köşe temizledim, balkonumuzu bahara hazırladım.. Aaa bir ara fotoğrafını paylaşayım sizinle. Çok severim güzel havalar da balkonda keyif yapmayı, oturmayı....Siz? Geçtiğimiz hafta iki kitap bitirdim. Herkesin çook beğendiği Santraç kitabını okumuş ama beğenmemiştim. Tamam yazarın hayat hikayesi, düşüncesini özgürce ifade edemeyişi, sürgün edilmesi, eşi ile intihar etmesi hiç hoş ama hiç hoş değil... Ki böyle kalemi kuvvetli ...

 Geçen gün Umay ile televizyon da sinema  kanallarını karıştırırken bu filme denk geldik. Casper Ve Emma'nın Arkadaşları filmin ismi. Fena olmayan, özellikle çocuklar için; arkadaşlığın ve oyuncakların çocuklar üzerinde ki etkisini anlatan bir izlenimlik filmlerdendi. :) Cumartesi günü Can'ım geldi kızıyla. Uzun zamandır görüşemiyorduk; karşıda oturuyor olamsı, çalışıyor olması bide çocuklu olmak olunca işin içinde; öyle ha deyince çıkamıyoruz tabi dışarı. Havalar da şansına ne zaman gelmeye kalkışsa hep yağmurlu oldu. Neyse ki bu hafta kavuştuk, dertleştik, güldük, sohbet ettik derken akşam oldu....ve arayı bu sefer çok açmamak üzere sözleştik. Hani sık görüşemezsiniz, daha çok telefonlaşırsınız ve bir araya geldiğinizde de sanki her hafta görüşüyormuşsunuz hissi olurya aranızda... İŞte bizimki de öyel bir dostluk Zerrin'imle.. Seviyorum böyle arkadaşlıkları, dostlukları....Kızlarımız da oynadılar, koşturdular. İnşallah ilerde de büyüdüklerinde iyi bir dost o...

Dün şöyle bir Twitter'a bakayım dedim ve, o da ne ... yine terör saldırısı..... Yemin ederim artık sokağa çıkmaya korkar hale geldik.... Yada kalabalık yerler de çalışan yakınlarımızın evine sağ salim dönmelerini diler haldeyiz........ Artık ekranımı karartmaktan, lanet yağdırmaktan uandım... içimin yanması bitmiyor elbet ama tepkim bu şekilde vermemeye karar verdim.........  ................. stajyer  Geçen akşam otururken; hadi dedik öyle derin olmayan bizi güldürecek, keyiflendirecek bir film izleyelim. Ne zamandır vardı bu filde elimizin altında. İzleyelim dedik. Gerçekten de bir izlenimlik, keyifli bir filmi. Son bir kaç yıldır çok fazla Robert DeNiro filmi var dikkat ettiniz mi hiç... Sanırım iyi oyuncu olmak böyle bir şey. Emekli, eşi ölmüş ,yalnız ve evde pineklemekten hoşlanmayan bir adamın bir kıyafet sitesine stajyer olarak başvurması ile başlar film.... sonrasında ise çalışanların ve patronun da kendisini sevmesi, engin tecrübelerinden yaralanması ile de...

Tatil sonrası bir haftayıda geride bıraktık ama zaman nasıl geçti anlamadım. Çarşamba günü annemin telefonu ile kardeşimgilllere gittim uçarak. Çünkü kuzum, bir tanem, halasının Can'ı bizi özlemiş ve müsait isek onlara gidebilirmiymişiz diye anneme sordurtmuş. Haklı tabi Toprak Cem; en son yılbaşı gecesi hep beraberdik. Aslınd bende onları çok özlemiştim, Toprak Cem SuÇiçeği çıkartınca bide üstüne havalar bozunca epeydir görüşemedik. Ben önümüzdeki hafta gitmeyi palnlıyordum ki; o telefonla hazırlanıp soluğu kardeşimde aldım kızçemle. Tabi nasıl sarıldık öpüştük anlatamam. Çok özlemiş bizi kuzum tabi bizde onu. Vee öyle güzel iki gün geçirdik ki... Umay ile ikisi artık oyun da oynuyorlar ve çok iyi anlaşıyorlar. Umay büyüdükçe daha da iyi olacak diye düşünüyorum araları. :)  Evin içinde koşturdular, Toprak Cem'in odasına gidip oyun kurdular, tabi arada anlaşamadıkları da oluyor ama beş dakka.. beş dakka sonra yine dip dibe.... :) Sonrasında tekrar evdeyiz. :) Tab...

Bu aralar havalar güzel gidiyor sanırım doğa, okul tatili bulunanlara destek oluyor. :) Bizde değerlendirelim diyoruz bu güzel havaları beyimle. Bizim evde en çok Umay'ın işine yarıyor bu güzel havalar. Çünkü soluğu hop dışarıda park da alıyoruz. O kadar mutlu, keyifli oluyor ki... Sloganımız neydi; çocuklar mutlu biz mutlu. :)) ( bu arada bıkacaksınız bu sloganı okumaktan ama napayım öyle hissediyorum.:)   ) Tabi anneler çok iyi bilir bu durumu, genel de eğer bisikletini götürdüysek parka; Umay muhakkak bisikletini de gezdirir. :)))) Ne de olsa biz aslında onun için geldik parka.... Şuan için çok sosyal bir kızımız var. Yanından geçenlere muhakka bir el sallar. İnşallah büyüdüğün de sosyal bir birey olur. Tabi sallar ama arada da insan seçer; kendisini seven bir ablasına, abisine yada yaşça daha yaşlısına bazen hiç pas vermez. Çok prensiblidir kendisi... Tabi öyle olunca hayal etmeye çalışıyorum; acaba diyorum büyüdüğünde nasıl bir kişiliği olucak, okumayı sevec...