Hastane Günlüğü....

​Günler çok zor geçiyor... Hala hastanedeyiz. Ve dün annemi birinci derece yoğun bakıma aldılar. Artık günde onların belirlediği dakikakalar da görebilicez.....
 Sebebi de zatüre başlangıcı olması. Rahat ve düzgün nefes alamadığı için kalbine çabuk yoruluyor ve inliyor...
Bu arada biz üşüttüğü için zatüre olduğunu düşündük hemen çünkü tomografi ve emarı ya gece ya sabaha karşı çekiyorlar ve genelde Acil bölümüne götürülüyor hasta... tabi havaların durumu malum..

Ama bir tek üşütme ile olunmuyormuş zatüre... Biz anneme zorla mama ve yarım kase de olsa çorba içirmeye çalışıyorduk. Ve o tam yutamadığı yedikleri bazen hastaların soluk borularında kalabiliyor ve broşları tıkayabliyormuş...
Netice de bizi uyaran ne bir doktor ne de bir hemşire oldu bu konuda...

Tabi ben birkaç gündür gidemedim yanına annemin. Perşembe günü beklediğimiz şant ameliyatını oldu fakat hala gözlerini açmış değil canım annem. Doktorlar da bunun normal olmadığını söylüyor. Biz narkoza bağlıyoruz. Çünkü bir ay içinde dört kez operasyon geçirdi be her seferinde narkoz aldı.

Zaten annem bundan altı sene evvel Akciğer kanseri sebebi ile ameliyat olmuş ve bir parça alınmıştı. Şimdide bu kadar narkoza nasıl dayansın ciğer...

Hastanede  ilgileniyorlar; hemşire olsun doktor olsun. Ama birşey daha anladık ki; özellikle devlet 
hastanesinde adam gibi bir tanıdığın olacak yoksa doktorlar doğru düzgün açıklama yapmıyorlar. Biri başka diyor diğer asistan geliyor bir başka diyor, diğeri geliyor ikisininkine benzer şey söylüyor... Asıl doktor ya geliyoryada hiç gelmiyor. Bilgi alırken çoğu zaman hep ya yarım yada o anlık veriyorlar...BAzen sinir olmamak elde değil....

Zaman şuan benim için, bizim içi o kadar zor ilerliyor ki.... Doktorlar "heran herşeye hazır olun...belki de hep bu şekilde de kalabilir, uyanamayabilir ve burundan beslemek zorunda kalabilirsiniz..." yada"....." diyorlar......

Ağlamamaya çalışıyorum, güçlü olmaya çalışıyorum ama çok zor.... gerçektende içimin sızladığını hissediyorum. Eğer bir nebze güçlüysem bunda en büyük sebep "anne" olmam. Kızımın varlığı sonrası ailemin olması; kardeşim ve babamın varlığı.. bunlar hep bir güç veriyor...

Herşey olacağına varır diyorum kendime... okuduğum o bilge cümleler geliyor aklıma, bazende gelsin diye zorluyorum yada netten yada kaydettiğim defterden okuyorum....

Biraz o zaman güçleniyorum çünkü devreye mantığım giriyor. Ama sonra... kalbim işin içine girince dayanamıyor fazla....

Bazı anlar ne yapacağımı, nasıl düşüneceğimi, nasıl baş edeceğimi düşünüyorum, bulmaya çalışıyorum... 

Diyorum ya zor bir süreçteyim sevgili günlük..... iyi ki kardeşim, eşim, Sevda, babam ve gerçekten de yanımda olan dostlarım var.. yoksa tek başıma olsam daha zor olurdu herşey.
Hiç ummadığım arkadaşlarımdan destek gördüm bu süreçte... ve dedim ki; kötü gün öğretisi bu olsa gerek....

Allah Yar ve Yardımcısı olsun annemin, bizim ve tüm hastaların........


Yorumlar

  1. Gecmiş olsun.Acil şifalar diliyorum annenize.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim.. Annemi kaybettik... :((((

      Sil
  2. Dua bütün dertlerin ilacı. Zaten siz ve doktorlar gerektiği kadar tıbbi müdaheleyi yapıyorsunuz. Evlatlık ve insanlık vazifesini de yapıyorsunuz. Allah kolaylık versin size ve bütün hastalara da şifalar diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Allah razı olsun Profösör...
      Annemi kaybettik.... :(((

      Sil
  3. Ah canım Gülşah, seni o kadar iyi anlıyorum ki. Tüm o bilgece sözler palavra kalıyor insanın başına gelince. Yine de kendine mukayyet ol diyeceğim, bu günler de geçecek. Senin minik bir kızın var, onu düşün. Annene şifa diliyorum, sana da sabır ve kuvvet, bir de sevgiyle kucaklıyorum farzet...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok sağol Nurşen Ablacım... Ahh evladım olmasa daha zor geçerdi günler dediğiniz gibi.....

      Sil
  4. Umarım umulmadık bir şekilde iyileşir anneniz, şifa diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah demeyi o kadar çok isterdim ki sevgili Anne Kaleminden.
      Annemi geçen hafta kaybettik...

      Sil
  5. Allah yardımcınız olsun, acil şifalar versin inşallah.. Dualarımda yer alacaksınız..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin. Ve Allah razı olsun.
      İyi haberler vermek isterdim ama annemi kaybettik..........

      Sil
  6. Gülşah ne yazacağımı bilemiyorum inşallah annen bir an önce iyileşir.Yüzünüz güler canım.

    YanıtlaSil
  7. cok cok cok gecmin olsun.. Annenize sifalar, ailenize sabirlar diliyorum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, amin.
      Acımız var artık Berfin...kaybettik annemi............

      Sil
  8. Ah canım Gülşahcım,
    Ne diyeyim, gönlünü nasıl ferahlatayım bilemedim. Kalbin pır pır atıyordur senin şimdi. En kısa zamanda iyileşir annen inşallah. Yine mutlu sabahlarınıza geri dönersiniz. İyi haberlerini bekliyorum canım. Çok öpüyorum seni.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bende öpüyorum seni ve keşke iyi haberlerim olsa Özlem'cim..........
      Zormuş şuan bildiğim tek şey bu, annem artık yok diyorum kendime ama kalbim henüz kabul edemiyor daha erken diyor, daha.. bir sürü şey söylüyorum kendime......

      Sil
  9. Allah yardımcınız olsun.En kısa sürede şifalar dilerim. İyi haberlerini tez vakitte duyun inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin sağolun.
      İyi haberler vermeyi o kadar çok isterdim ki....ne acıdır ki annemi kaybettik....

      Sil
  10. Allah acil şifa versin , annenize. inşallah en kısa zamanda biter hastane çileniz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah razı olsun. Bitti hastane çilemiz ve ne acıdır ki annemi kaybettik..... :((

      Sil
  11. Benzer süreci yaşayınca, daha bir hissediyor insan karşısındakini.Çok geçmiş olsun.Sağlık dileklerimle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah razı olsun.... bu süreç bizde hüzünle bitti.... annemi kaybettik...

      Sil
  12. Çok üzüldüm, dualarımız sizinle, Allah şifa versin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Fatma Allah razı olsun.
      Bizim için artık bu süreç hüzünle sonlandı... annemi kaybettik...

      Sil
  13. Ne diyceğimi bilemedim..kaldım..
    Şifa diliyorum..sabır diliyorum... :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim, Artık bizim içinde sözün bittiği yerdeyiz Gelincika.... Annemi kaybettik.... :(

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Amasya Gezisinden Kalanlar....

Nerde Kalmıştık?

Günlük, Sergi Gezisi