Gunluk Haller, Biten Kitap...

Tam normalleşemeyenlerdenim....

Dün zorunlu semt polokliniğe gittim. Talesemi taşıyıcısıyım. Ara kan değerlerim düşüyor ve bu da beni halsiz bırakıyor. Tabi birde mevsim alerjimde olunca son  2 aydır çok kalitesiz geçti...

Doktora gitmek 😷 rahatsız ediciydi.... Bide üstüne ertesi gün sonuç göstermek için bir daha gitmek...daha da yorucu. Hadi Kadikoy'e inmişken Umay'a da alışveriş yaptık. Velhasıl bir kaç gündür sokaklardayız ve kalabalıktayız.....

Kendimi o kadar rahatsız hissettim ki anlatamam..... Eşime dediğim bir şeyde "uzun süre dışarı çıkmamalıyız"....

Şimdi de haberleri izliyorum ve tekrar veriler yükselmeye başladığını anlatıyor... Yani çok hızlı " normalleştiğimizi"anlatıyorlar...

Ve zamanında "domuz gribi" bile bir yılı aşkın sürmüştü ki aşısı vardı.... O zamanda dikkate fazla alınmadığını ve bu virüsün daha tehlikeli olduğunu anlatıyor doktorlar....

Gerçekten de bakıyorum da ki sizinde gözlemleriniz vardır... Bir kısım grup çok rahat...nerden geliyor bu rahatlık bilemiyorum...... 

Onun dışında ev hallerimiz devam ediyor. Ara bizim kızla ev toparlıyoruz. Hatta kendi kıyafetlerini ütülettiriyorum.  😃

Hem öğrenmiş oluyor hemde kaslarını kullanmış oluyor. Diğer etkinliklerin sonuna geldik. Bitti 😶😁

Arada da arkadaşımızın bahçesine götürüyorum,  kızlar oynarken bizde oturuyoruz.

3 aydan sonra böyle çıkmak bizim kızın hoşuna gitti... Arkadaş özlemiş... Sağlık için her şey..

Kutu oyunlarına devam ediyoruz. Özelikle "kızma birader ve tombala" anne kız favorimiz. Babası ile daha stratejik oyunlar oynuyorlar. 

📚📚📚📚📚📚📚📚📚 

Bu aralar daha az okuyorum. Daha çok yarım dizilerimizi izledik. "Mesih" ve "Ölmek İçin 13 Neden" dizilerini bitirdik. Etkilendiğim dizilerden. Bazen tanıdığımızı düşündüğümüz çocuğumuzun nelerle baş ettiğini gözden kaçırıyoruz sanırım. Tabi Amerika dizilerinde ve okullarında şiddet,  çocuklar arası zorbalık daha fazla.... Bizim okullarda da elbet vardır ama bu kadar mı bilemiyorum? Korkuyorum.... Anne olduktan sonra korkularım çok arttı... Kendimde bunu fark ediyorum.....

Bir Kutu Kitap'dan gelmişti "Joyce'un Kızı" kitabı....

Büyük ilgi ve merak ile okudum.... 

Hatta hızlıca okuyup bıraktığım "Dublinliler" kitabını tekrar okumaya karar verdim. 🤗

📚

Konusuba gelirsek; yer yer kurgu ama çoğunlukla yazarın araştırmalarından yola çıkarak,  dahinin kızının gölgede kalmış yaşamı.... Okurken düşündüm de ne zor...babanız dahi ve ünlü... Sizde aslında iyisiniz ama babanız sebebi ile gölgede kalıyorsunuz.....

Lucia, kendine has dansı olan aynı zamanda ön görüleride olan bir kızdır. Daha çok babası James Joyce yardım ediyor çünkü babasının gözleri artık çok az görmektedir..... Hatta babasına okuma ve yazdıklarını temize çekme konusinda Beckett'de yardım edenler arasındadır,  aynı zamanda da hayranıdır... Yarım kalan aşklar,  istediği dansı yapamamasi, hayatı derken akıl hastanesi ile sonlanan yaşam ....

Tek sevmediğim kitabın kapak resmi oldu...... Çok hafif ve sıradan kaçmış... Daha güzel bir kapak, daha ilgi çekici olabilirdi..... Yazar bu kitap ile ödül almıştır. Eğer James Joyce seviyorsanız bu kitabı okuyun. Hatta ilk bu kitabı okuyun derim...

📚📚📚

1920’ler… Sanat, müzik, edebiyat ve dans alanlarında tüm yeniliklerin ve yeni fikirlerin merkezi Paris... Edebiyat dünyasının tartışmasız en büyük dehalarından James Joyce’un tutkulu kızı Lucia, Paris’te yıldızı parlamakta olan yetenekli bir dansçıdır. Genç Samuel Beckett, babasıyla çalışmaya geldiğinde Lucia ona umutsuzca âşık olur. Geleceği görebildiğine inanan genç kadın, Beckett’le evlenmenin kaderinde olduğuna emindir. Ama öngörüleri onu yanıltacak, dâhi babasının gölgesi bir türlü peşini bırakmayacaktır. Yaşamı paramparça olan Lucia, ünlü psikanalist Carl Jung’dan yardım alsa da, kaderin kendisi için planladıklarından ne ölçüde kaçabilecektir?

 

Joyce’un Kızı aşk, yaratıcılık ve bir dâhinin gölgesinde yaşamak üzerine yazılmış muhteşem bir roman.

 

“Sen derece etkileyici bir ilk roman. Annabel Abbs gerçek bir hikâyeden yola çıkarak canlı ve rengârenk bir dünyaya yerleştirdiği Joyce, Beckett gibi olağanüstü karakterlere hayat veriyor.”

-The Observer-

(Tanıtım Bülteninden