Günlük....Kitaplığım....

Selammmmmmm. 🎈

İki gün önce ki gök gürültüsü kızçemin ödünü patlattı. Korkmamak mümkün mü gerçi....resmen camlar titredi.......  O gece bizimle yattı Umay. Tabi sabah her yerimiz ağrıyordu kızçe rahst yatsın diye, yatak kenarında düşmemek için mücadele içindeyim 😁

Gece neredeyse sabahladım. Umay yatınca camı açtım, oh mis gibi toprak kokusu...yağmur sesi. Bir kaç bölümde Gilmore Girl kızlarını izledim. Nasıl keyifli geliyor anlatamam. Bayıldım bu kızlara... Hatta kızımla izlemek isterdim ama yaşı için çok erken görüntüler var.

Birde gece yağmuru dinlerken şöyle hayal ettim...ufak bir kasabadayım, evimin verandası var, bahçede salıncak.... Yanımda kitaplarım...fonda yağmur sesi....of be dedim offfff.... Sanıyorum bunda çok fazla kasaba filmi, dizisi de etkili oluyor....😁🤗

Haberler aynı tabi...... Artık kanıksadık.... Yürümeyi unutmazsam iyidir diyorum kendime.

Ramazan ayı geldi....Hoş geldi safa getirdi.  İçim acayip bir huzur ve huşu içinde oluyor, bu ruhani haller iyi geliyor bedenime, ruhuma.... Bu sene 6 sene üstüne oruç tutabildim. Korkuyordum , uzın zaman olmuştu,  birde üstüne alerji hapları içtiğimden.... Ama çok şükür ki korktuğum gibi olmadı... Hatta midem bile ferahladı ruhumun yanında.

Uyanıp hemen yiyemeyenlerden olduğumdan, eşimde bana benzediğinden zaten saat üç buçuk dört gibi uyuduğumuzdan,  yatmadan 2 saat evvel yiyoruz. O da sabah bizi rahatsız etmiyor.hafif bir kahvaltı yeterli oluyor. 

Başlarda Umay pek anlamlandıramıyordu. Alıştı artık ve bize yediği bir şeyden ikram etmeden önce, unutma anne oruçlusun yiyemezsin diyor.... Ve akşam bizimle sofraya oturuyor. Bu çok güzel bir duygu. 

Bugün canımız kakaolu kek istedi...hatta benim canım,  kızı okula bıraktıktan sonra Kadıköy'e inip kahve içmeyi çekti. 🙈

Madem şimdilik evdeyiz bizde kendimiz kendimize ikram ederiz....

Buda şapşilli hallerimiz 😂

 Bu aralar yemek yapmayı öğrenmek istiyor. Anne bana da öğret, artık büyüyorum diyor. Bazen öyle güzel  bakış açıları oluyor ki; evet diyorum kızım büyüyorsun.....

Eylül ayında ilkokul birinci sınıf olacak......öyle garip geliyor ki...sen ne zaman büyüdün diyorum...tabi bunun yanında korkularım da artıyor..... İstiyorum ki okul kapısında yatayım, sonra da saçmalama kızım diyorum....... İyi duyguları çağırıyorum....sonra aklıma; ya ojula gittiğinde Covid19 kaparsa diyorum,  ya şöyle olursa, böyle olursa diyorum....

Sonra yine saçmalama Gülşah diyorum... İçimi iyi duygularla doldurmaya çabalıyorum....birde bunum ileriki seneleri varrr....

Oysa ki anne olmadan önce öyle kuru sıkarmışım ki ben şimdi anlıyorum......

Öyle çok cümlemi yuttum ki... Hiç bir şeye benzemiyormuş "anne olmak"......

Tabi hala, o tipik annelerden değilim hem düşünce hem davranış olarak. Yani, aman elleme, kirlenme,  şunu da ye bunuda iç....öyle yapma, benim çocuğum çok akıllı gibi cümlelerle takılan annelerden bahsediyorum.....

Geçen gün bir film izliyoruz. Umay ile. Animasyon.... Orada ki anne sorumsuz,  sadece kocası ile ilgileniyor,  bağırıyor falan...  Döndü bana dedi ki; anne biliyor musun " sen öyle anne değilsin" dedi...nasıl garip oldum anlatamam. Nasılım dedim? Sen komiksiz, bağırmıyorsun, dökülse kızmıyorsun....

İşte! Bu benim için yeterli......

Tabi kurallarımız, çizgim var ama öyle höt höt değilim...vs...işte.....

Bugün bizli bir yazı oldu.

Geçen hafta bitirdiğim bir kitabımı da anlatayım. Anlarmadan, paylaşmadan olmaz. :))

PAKİZE/ BEHİCE ZİYA KOLLAR 

Tanzimat döneminin ilk kadın yazarlarından ve çevirmenlerindendir diye bahsedilir kendisinden. 

Koç Üniversitesi Yayınları tarafından "Tefrika" yayınları kitaplaştıırılıp basılmış. 

Taksim'de gezerken Yayınevi'ne girmiş ve o zaman almıştım. Sanırım geçen sene idi.....

Aslında Behice Hn. Ailesi ve geçmişi hakkında çoook fazla bilgi yok. Lakin bir döneme tanıklık etmiş, kadın olmasına rağmen yazmış, süreli yayınlarda yazıları çıkmış kadın yazarlarımızdan.

Ne yazık ki o dönemlere ait bir çok kadın yazarlarımız hakkında bilgiler çok eksik. Çünkü erkek egemenliğinin daha hakim olduğu bir dönem....

Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölümde sadeleştirilmiş Türkçe ile okuyoruz. Roman bitince, bir de orjinal basımı yayınlanmış. Nasıl güzelmiş kelimeler. Şimdi daha az kelime ile ifade ediyoruz duygularımızı, daha çok anlatıyoruz......

Kitap Açıklaması

Evlilik, Batılılaşma, eğitim, kadının özgürleşmesi gibi konuları tartışmasıyla Pakize Tanzimat romanı geleneğine bağlanır. Ancak bu sorunların bir kadının bakış açısı ve duygu dünyası dolayımıyla yansıtılması Pakize’yi “yeni” ve “ayrıksı” kılar.

Gururlu, okuyan, yazan, eleştiren yirmili yaşlarında bir kadındır Pakize. Gazetede okuduğu, “kadınlar ve aşka dair bir makale” Pakize’nin kaderini değiştirir. Yazının sahibine duyduğu hayranlık, beklenmedik bir şekilde platonik bir aşka, ardından saplantılı bir tutkuya dönüşür.

Gazeteci ve çevirmen Behice Ziya Kollar’ın yazdığı, 1895 yılında Maarif dergisinde tefrika edilen Pakize, Türk edebiyatı araştırmaları için yeni imkânlar sunan bir roman.

 

(Tanıtım Bülteninden)